Gunnar Kaasen dan Balto, anjing yang mengetuai pasukan berganti-ganti terakhir untuk pengangkutan serum ke Nome 1925.

Anjing bela jinak mewarisi tingkah laku yang kompleks, seperti perencatan gigitan, daripada leluhur serigalanya, yang mungkin merupakan pemburu kawanan dengan bahasa badan yang kompleks. Bentuk-bentuk kognisi dan komunikasi sosial yang canggih ini mungkin membentuk kebolehlatihan, sikap suka bermain, dan kebolehannya untuk menyesuaikan diri di dalam perumahan manusia dan situasi sosial, dan atribut-atribut ini telah memberi anjing hubungan dengan manusia yang membolehkannya menjadi spesies paling berjaya di planet ini kini.[128]:hlm. 95–136

Nilai anjing kepada manusia pemburu-pemungut awal membawa kepada penyebaran cepat anjing dalam budaya dunia. Anjing memainkan banyak peranan untuk manusia, seperti pemburuan, penggembalaan, penarikan muatan, perlindungan, pembantu polis dan ketenteraan, teman, dan, lebih kini, pembantu individu kurang upaya. Pengaruh ini dalam kemasyarakatan manusia telah memberinya nama gelaran "sahabat baik manusia" di dunia Barat. Walau bagaimanapun, dalam sesetengah budaya, anjing juga merupakan sumber daging.[129][130]

Peranan awal

Serigala, dan keturunan anjingnya, sepatutnya memperoleh kebaikan jelas daripada kehidupannya di perkhemahan manusia — keselamatan lebih tinggi, bekalan makanan yang lebih boleh diharap, keperluan kalori rendah, dan lebih peluang untuk membiak.[131] Ia sepatutnya mendapat kebaikan daripada gaya jalan tegak manusia yang membolehkannya melihat wilayah yang lebih luas untuk melihat bakal pemangsa dan mangsa, serta penglihatan warna yang, sekurang-kurangnya pada siang hari, memberi manusia diskriminasi penglihatan lebih baik.[131] Anjing perkhemahan juga mendapat manfaat daripada penggunaan alat manusia, seperti melumpuhkan mangsa lebih besar dan mengawal api untuk tujuan-tujuan tertentu.[131]

Manusia juga sepatutnya memperoleh kebaikan daripada anjing yang bergaul dengan mereka di dalam perkhemahan mereka.[132] Contohnya, anjing sepatutnya memperbaiki sanitasi dengan membersihkan sisa makanan.[132] Anjing mungkin membekalkan kehangatan, seperti dalam pepatah Orang Asli Australia "malam tiga ekor anjing" (satu malam sejuk luar biasa), dan ia mungkin menyedarkan perkhemahan tentang kehadiran pemangsa atau orang asing, dengan menggunakan pendengaran tajamnya untuk memberi amaran awal.[132]

Ada cadangan bahawa manfaat paling ketara ialah penggunaan deria bau kuat anjing untuk membantu dalam pemburuan.[132] Perhubungan antara kehadiran anjing dengan kejayaan pemburuan kerap disebut sebagai sebab utama pembelajinakan serigala, dan satu kajian tentang pasukan pemburu dengan anjing dan tanpa anjing yang dijalankan pada tahun 2004 memberikan sokongan kuantitatif kepada hipotesis bahawa kebaikan pemburuan bekerjasama merupakan faktor penting dalam pembelajinakan serigala.[133]

Kohabitasi anjing dengan manusia sepatutnya memperbaik peluang hidup untuk kumpulan manusia awal, dan pembelajinakan anjing mungkin merupakan salah satu daya kekunci yang membawa kepada kejayaan manusia.[134]

Manusia emigran dari Siberia yang menyeberangi Selat Bering ke Amerika Utara kemungkinan ditemani oleh anjing mereka. Sungguhpun seorang pengarang[135] malah mencadangkan bahawa penggunaan anjing tarikan mungkin kritikal kepada kejayaan gelombang yang memasuki Amerika Utara lebih kurang 12,000 tahun lalu,[135] bukti arkeologi terawal bagi canid keanjingan di Amerika Utara bertarikh dari sekitar 9,400 tahun lalu.[128]:104[136] Anjing dahulu merupakan bahagian penting dalam hidup untuk populasi berbahasa Athabaska di Amerika Utara, dan dahulu merupakan satu-satu binatang bela jinak mereka. Anjing sebagai haiwan kawanan juga mungkin telah menyumbangkan perhijrahan suku-suku Apache dan Navajo pada 1,400 tahun lalu. Penggunaan anjing dalam budaya-budaya ini kerap kekal selepas pengenalan kuda ke Amerika Utara.[137]

Sebagai binatang peliharaan

Kolar anjing baldu hijau, bertarikh dari 1670 hingga 1690Husky Siberia merupakan haiwan pengangkut yang masih menikmati kehadiran manusia.Seekor buldog British bersantai di taman.

Anggaran menyatakan bahawa tiga suku daripada populasi anjing sedunia hidup di dunia membangun sebagai anjing jalang, anjing kampung, atau anjing komuniti sementaraanjing peliharaan adalah kurang umum.[49]

"Bentuk perikatan antara spesies paling meluas wujud antara manusia dengan anjing"[132] dan pemeliharaan anjing sebagai teman, terutamanya oleh golongan elit, mempunyai sejarah panjang.[138] (Sebagai contoh berkemungkinan, di tapak budaya Natuf Ain Mallaha di Israel, yang bertarikh kembali ke 12,000 SM, tinggalan seorang manusia tua dan seekor anak anjing berumur empat hingga lima bulan ditemukan dikebumikan bersama-sama).[139] Walau bagaimanapun, populasi anjing peliharaan meningkat dengan ketara selepas Perang Dunia Kedua sebaik pembandaran di pinggir bandar meningkat.[138] Pada tahun-tahun 1950-an dan 1960-an, anjing dipelihara di luar dengan lebih kerap daripada kini[140] (penggunaan pepatah Inggeris, "in the doghouse", yang bermaksud "di dalam rumah anjing", untuk menggambarkan penyingkiran daripada kumpulan, mengetarakan jarak antara rumah anjing dengan rumah) dan anjing masih memainkan peranan kefungsian, dengan bertindak sebagai pengawal, teman main kanak-kanak, atau teman jalan-jalan. Dari tahun 1980-an, ada perubahan dari segi peranan anjing peliharaan, seperti peranan anjing yang meningkat dalam sokongan emosi bagi manusia penjaganya.[141] Manusia dan anjing menjadi semakin bersepadu dan terbabit dalam kehidupan satu sama lain,[142] sehingga anjing peliharaan dengan giat membentuk pengalaman keluarga dan rumah.[143]

Terdapat dua trend besar dalam penukaran status anjing peliharaan. Yang pertama merupakan "komodifikasi" anjing, yang membentuknya untuk mengakuri jangkaan manusia tentang keperibadian dan tingkah laku.[143] Yang kedua pula merupakan pelebaran konsep kekeluargaan dan rumah untuk menyertakan anjing sebagai anjing dalam rutin dan amalan harian.[143]

Ada pelbagai bentuk barangan yang tersedia untuk mengubah anjing peliharaan kepada teman unggul.[144] Senarai barangan, perkhidmatan, dan tempat yang tersedia adalah besar: daripada minyak wangi anjing, couture, perabot, dan perumahan, hingga penjaga bulu anjing, ahli terapi, jurulatih, dan penjaga, kafe, spa, taman dan pantai anjing, dan hotel, penerbangan, serta perkuburan anjing.[144] Sementara pelatihan anjing sebagai kegiatan teratur dapat dikesan kembali ke abad ke-18, pada dekad-dekad terakhir kurun ke-20 kegiatan ini menjadi isu berprofil tinggi kerana banyak tingkah laku anjing biasa seperti menyalak, melompat ke atas, menggali, berguling di atas najis, bertarung, dan menanda-nanda dengan air kencing (yang dilakukan oleh anjing untuk menetapkan wilayah melalui bau) menjadi semakin bertentangan dengan peranan baru anjing sebagai peliharaan.[145] Buku, kelas, dan rancangan televisyen pelatihan anjing meningkat dengan mendadak sebaik proses komodifikasi anjing peliharaan berterusan.[146]

Kebanyakan pemilik anjing kini menggambarkan binatang peliharaan mereka sebagai sebahagian daripada keluarga,[143] sungguhpun sedikit perasaan ambivalen tentang hubungan ini nyata dalam pengkonsepan semula popular bagi keluarga anjing–manusia sebagai kawanan.[143] Satu model kedominanan bagi hubungan anjing–manusia telah dipromosikan oleh sesetengah jurulatih anjing, seperti dalam rancangan televisyen Dog Whisperer. Walau bagaimanapun, "cubaan untuk mencapai status" sebagai ciri interaksi anjing–manusia telah dipertikaikan.[147] Anjing peliharaan memainkan peranan giat dalam kehidupan keluarga; contohnya, satu kajian terhadap perbualan dalam keluarga anjing–manusia menunjukkan cara ahli keluarga menggunakan anjing sebagai sumber, bercakap kepada anjing, atau bercakap melalui anjing, untuk mengantarai interaksi mereka antara satu sama lain.[148]

Ahli keluarga manusia semakin menyertai kegiatan-kegiatan yang berpusatkan keperluan dan minat tertanggap bagi anjing, atau yang dalamnya anjing merupakan pasangan integral, seperti tarian anjing dan yoga anjing.[144]

Menurut statistik terbitan Persatuan Pengilang Produk Haiwan Peliharaan Amerika Syarikat dalam Tinjauan Pemilik Haiwan Peliharaan Kebangsaan pada tahun-tahun 2009–2010, ada anggaran bahawa terdapat 77.5 juta orang dengan anjing peliharaan di Amerika Syarikat.[149] Tinjauan yang sama menunjukkan hampir 40% daripada rumah tangga Amerika Syarikat mempunyai sekurang-kurangnya seekor anjing; yang daripada jumlah itu 67% mempunyai seekor anjing, 25% mempunyai dua ekor anjing, dan hampir 9% mempunyai lebih daripada dua ekor anjing. Tiada keutamaan jantina yang kelihatan dalam pemilihan anjing sebagai binatang peliharaan, kerana data statistik mendedahkan bilangan sama rata untuk anjing peliharaan jantan dan betina. Sungguhpun sesetengah rancangan diadakan untuk mempromosikan pengambilan haiwan peliharaan, kurang daripada seperlima daripada anjing berpemilik datang dari tempat perlindungan.

Kajian terkini yang menggunakan pengimejan resonans magnet (MRI) yang membandingkan manusia dengan anjing menunjukkan bahawa anjing mempunyai gerak balas sama terhadap suara dan menggunakan bahagian otak sama seperti manusia untuk berbuat demikian. Ini memberi anjing kebolehan untuk mengecam bunyi manusia yang beremosi, yang menjadikannya haiwan peliharaan sosial dengan ramah terhadap manusia.[150]

Kerja

Anjing telah hidup dan bekerja bersama manusia dalam pelbagai peranan. Sebagai tambahan kepada peranannya sebagai binatang teman, anjing telah dibiakbakakan untuk menggembala binatang ternakan (collie, anjing gembala biri-biri),[151][17] memburu (hound, anjing penuding),[42] dan mengawal rodensia (terier).[17] Jenis lain bagi anjing pekerja termasuklah anjing pencarian dan penyelamatan,[152] anjing penghidu yang dilatih untuk mengesan dadah haram[153] atau senjata kimia;[154] anjing pengawal; anjing yang membantu nelayan dengan penggunaan jaring; dan anjing yang menarik muatan.[17] Pada tahun 1957, Laika si anjing menjadi binatang pertama untuk dilancarkan ke orbit Bumi, di dalam Sputnik 2 milik Kesatuan Soviet; ia mati semasa penerbangan.[155][156]

Pelbagai jenis anjing khidmat dan anjing pembantu, termasuk anjing pandu, anjing mendengar, anjing bantuan pergerakan, dan anjing khidmat psikiatri yang menyediakan bantuan kepada golongan kurang upaya.[157][158] Sesetengah anjing yang dimiliki oleh penghidap epilepsi telah ditunjukkan memberikan amaran kepada pemiliknya apabila pemilik menunjukkan gejala sawan yang mendatang, kadang-kadang jauh sebelum permulaan, lalu membolehkan penjaga mendapatkan keselamatan, ubat-ubatan, atau penjagaan perubatan.[159]

Sukan dan pertunjukan

Orang kerap menyertakan anjing mereka dalam pertandingan[160] seperti pertunjukan pengakuran baka atau sukan, termasuk pertandingan perlumbaan, penarikan kereta luncur salji, dan ketangkasan.

Dalam pertunjukan pengakuran, yang juga dipanggil pertunjukan baka, hakim yang mengenali baka anjing tertentu menilai anjing baka tulen secara individu untuk keakuran dengan jenis baka rasminya seperti yang terperihal dalam piawaian baka. Oleh sebab piawaian baka hanya mengendalikan mutu luaran anjing yang boleh diperhatikan (seperti penampilan, pergerakan, dan sifat), mutu yang diuji secara terasing (seperti kebolehan atau kesihatan) bukan bahagian penghakiman dalam pertunjukan pengakuran.

Sebagai makanan

Daging anjing dimakan di sesetengah negara Asia Timur, termasuk Korea, China,[129] dan Vietnam,[130] sebagai amalan sejak zaman purba.[161] Sebanyak 13–16 juta ekor anjing dianggarkan dibunuh dan dimakan di Asia pada setiap tahun.[162] Di China, perdebatan telah berlangsung mengenai pelarangan pemakanan daging anjing.[163] Walau bagaimanapun, ikutan dinasti Sui dan dinasti Tang pada alaf pertama, orang yang tinggal di dataran di China utara mula mengelak memakan anjing. Ini mungkin disebabkan oleh penyebaran agama Buddha dan Islam, dua agama yang melarang pemakanan binatang-binatang tertentu, termasuk anjing. Sebaik golongan kelas atasan menjauhi daging anjing, pemakanan anjing beransur-ansur menjadi tabu sosial, sungghupun populasi umum terus memakannya selama abad-abad yang berikut.[164] Dalam budaya lain, seperti budaya Polinesia dan Mexico pra-Columbus, daging anjing juga pernah dimakan dalam sejarah mereka. Walau bagaimanapun, kebudayaan Asia Barat, Asia Selatan, Afrika, dan Timur Tengah, umumnya menganggap pemakanan daging anjing sebagai tabu. Walau bagaimanapun, di sesetengah tempat, seperti di kawasan pedalaman Poland, lemak anjing dipercayai mempunyai ciri perubatan — contohnya, bagus untuk paru-paru.[165] Daging anjing juga dimakan di sesetengah bahagian Switzerland.[166] Penyokong pemakanan daging anjing telah berhujah bahawa pembezaan antara binatang ternakan dengan anjing merupakan kehipokritan Barat, dan bahawa tiada perbezaan dengan pemakanan daging binatang lain.[167][168][169][170]

Di Korea, baka anjing utama yang dibesarkan untuk daging, nureongi (Bahasa Korea: 누렁이), berbeza daripada baka yang dibesarkan untuk peliharaan yang dipelihara oleh orang Korea di rumah.[171]

Hidangan anjing Korea yang paling popular ialah gaejang-guk (juga dipanggil bosintang), rendidih pedas yang bertujuan untuk menyeimbangkan suhu badan pada musim panas. Pengikut adat ini mendakwa bahawa ini dilakukan untuk memastikan kesihatan baik dengan menyeimbangkan gi, atau tenaga penting tubuh, bagi si pemakan. Versi abad ke-19 bagi gaejang-guk menerangkan bahawa hidangan ini disediakan dengan mendidih daging anjing dengan daun bawang dan serbuk lada. Variasi hidangan ini mengandungi ayam dan pucuk buluh. Sementara hidangan ini masih popular di Korea untuk sebahagian penduduk, anjing tidak dimakan seperti lembu, ayam, dan babi oleh orang ramai.[171]

Risiko kesihatan kepada manusia

Pada tahun 2005, WHO melaporkan bahawa seramai 55,000 orang meninggal di Asia dan di Afrika disebabkan oleh rabies, penyakit yang untuknya anjing merupakan pembawa paling penting.[172]

Dengan memetik satu kajian pada tahun 2008, Pusat Kawalan Penyakit Amerika Syarikat menganggarkan pada tahun 2015 bahawa 4.5 juta orang di Amerika Syarikat digigit oleh anjing pada setiap tahun.[173] Satu kajian pada tahun 2015 menganggarkan bahawa 1.8% daripada populasi Amerika Syarikat digigit pada setiap tahun.[174] Pada tahun-tahun 1980-an dan 1990-an, Amerika Syarikat mengalami purata 17 kematian setiap tahun, sementara sejak 2007, ini telah meningkat kepada purata 31.[175] 77% daripada gigitan anjing adalah daripada anjing peliharaan milik keluarga atau sahabat, dan 50% daripada semua serangan berlaku di hartanah pemilik sah bagi anjing berkenaan.[175]

Satu kajian dari Colorado menemukan bahawa gigitan pada kanak-kanak kurang teruk daripada gigitan pada orang dewasa.[176] Insiden gigitan anjing di Amerika Syarikat ialah 12.9 setiap 10,000 orang penduduk, tetapi untuk anak lelaki berumur 5 hingga 9 tahun, kadar insiden ialah 60.7 setiap 10,000 orang. Sebagai tambahan, kanak-kanak lebih mudah digigit pada muka atau leher.[177] Cakar tajam yang disokong oleh otot berkuasa mampu menyebabkan kelukaan daging yang boleh membawa kepada jangkitan serius.[178]

Di United Kingdom pada antara tahun 2003 dengan 2004, terdapat sebanyak 5,868 serangan anjing terhadap manusia, yang menyebabkan 5,770 hari kerja hilang berikutan cuti sakit.[179]

Di Amerika Syarikat, kucing dan anjing merupakan faktor dalam lebih daripada 86,000 kecederaan setiap tahun.[180] Anggaran menyatakan bahawa lebih kurang 2% kecederaan berkaitan dengan anjing dirawat di hospital di United Kingdom merupakan kemalangan domestik. Kajian yang sama menemukan bahawa sementara keterlibatan anjing dalam kemalangan lalu lintas jalan raya susah untuk diberi kuantitinya, kemalangan jalan raya yang berkaitan dengan anjing yang melibatkan kecederaan lebih melibatkan kenderaan dua roda.[181]

Telur Toxocara canis (cacing gelang anjing) di dalam tinja anjing dapat menyebabkan toksokariasis. Di Amerika Syarikat, sekitar 10,000 kes jangkitan Toxocara pada manusia dilaporkan pada setiap tahun, dan hampir 14% penduduk Amerika Syarikat terjangkit.[182] Di Great Britain, 24% sampel tanah yang diambil dari taman awam mengandungi telur T. canis.[183][tiada dalam ayat yang diberikan] Tinja anjing juga mengandungi cacing kerawit yang menyebabkan larva migrans kulit pada manusia.[184][185][186][187]

Faedah kesihatan kepada manusia

Anak anjing Dobermann yang sedang dibelai

Bukti saintifik dicampurkan sama ada anjing sebagai teman dapat menambah baik kesihatan fizikal dan keadaan psikologi manusia.[188] Kajian-kajian yang mencadangkan bahawa ada faedah kepada kesihatan fizikal dan keadaan psikologi[189] dikritik kerana tidak dikawal dengan baik,[190] dan penemuan bahawa "kesihatan orang tua yang berkaitan dengan tabiat kesihatan dan sokongan sosial mereka tetap bukan dengan memiliki atau berada bersama dengan binatang sebagai teman." Kajian-kajian lebih awal telah menunjukkan bahawa orang yang membela anjing dan kucing peliharaan menunjukkan kesihatan mental dan fizikal lebih baik daripada yang tidak memilikinya, lalu kurang berjumpa dengan doktor dan kurang memerlukan perubatan daripada bukan penjaga.[191]

Satu terbitan dari tahun 2005 menyatakan bahawa "kajian baru-baru ini gagal menyokong penemuan-penemuan awal bahawa pemilikan binatang peliharaan berkaitan dengan penurunan risiko penyakit kardiovaskular, penggunaan khidmat pengamal perubatan umum, atau mana-mana faedah psikologi atau fizikal terhadap kesihatan untuk orang tua yang tinggal dalam komuniti. Walau bagaimanapun, penyelidikan telah menunjukkan pengurangan ketara ketidakhadiran di sekolah akibat penyakit dalam kalangan kanak-kanak yang tinggal bersama binatang peliharaan."[188] Dalam satu kajian, penjaga baharu melaporkan penurunan sangat ketara dalam masalah kesihatan kecil semasa bulan pertama ikutan pemerolehan binatang peliharaan, dan kesan ini kekal pada yang dengan anjing melalui pengakhiran kajian.[192]

Sebagai tambahan, orang dengan anjing peliharaan mengamalkan lebih senaman fizikal berbanding dengan yang dengan kucing dan yang tanpa binatang peliharaan. Hasilnya menyediakan bukti bahawa pemeliharaan binatang peliharaan mungkin mendatangkan kesan positif terhadap kesihatan dan tingkah laku manusia, dan untuk penjaga anjing, kesan ini berlangsung lebih lama.[192] Penjagaan binatang peliharaan juga telah dikaitkan dengan peningkatan ketahanan daripada penyakit arteri koronari, dengan kemungkinan mati manusia penjaga akibat serangan jantung teruk berkurang dengan ketara dalam masa setahun berbanding dengan yang tidak memiliki anjing.[193]

Faedah kesihatan daripada anjing juga merupakan hasil daripada sentuhan dengan anjing pada umumnya, dan bukan hanya daripada pemilikan anjing sebagai binatang peliharaan. Contohnya, apabila berada dalam kehadiran anjing peliharaan, orang menunjukkan pengurangan petanda kardiovaskular, tingkah laku, dan psikologi bagi kebimbangan.[194] Faedah kesihatan lain diperoleh daripada pendedahan kepada mikroorganisma perangsang imuniti, yang, menurut hipotesis kebersihan, dapat memberikan perlindungan daripada alahan dan penyakit autoimun. Faedah sentuhan dengan anjing juga termasuk sokongan sosial, kerana anjing bukan sahaja dapat menjadi teman dan memberikan sokongan sosial kepada dirinya, tetapi juga bertindak sebagai pemudah cara bagi interaksi sosial antara manusia.[195] Satu kajian menunjukkan bahawa pengguna kereta roda mengalami interaksi sosial lebih positif dengan orang asing apabila ditemani oleh anjing berbanding dengan yang tidak bertemankan anjing.[196] Pada tahun 2015, satu kajian menemukan bahawa para pemilik binatang peliharaan lebih cenderung untuk mengenali orang di kejiranan mereka berbandingan dengan yang bukan pemilik binatang haiwan.[197]

Amalan penggunaan anjing dan binatang lain sebagai sebahagian daripada terapi wujud sejak hujung abad ke-18, apabila binatang diperkenalkan ke dalam institusi mental untuk membantu dalam mensosialkan pesakit gangguan mental.[198] Penyelidikan campur tangan dengan bantuan binatang menunjukkan bahawa terapi dengan bantuan binatang seperti anjing dapat meningkatkan tingkah laku sosial, seperti senyum dan tawa, dalam kalangan orang dengan penyakit Alzheimer.[199] Satu kajian menunjukkan bahawa kanak-kanak dengan ADHD dan gangguan tingkah laku yang menyertai rancangan pendidikan dengan anjing dan binatang lain menunjukkan kehadiran yang meningkat, objektif pengetahuan dan kemahiran yang meningkat, dan tingkah laku antisosial dan ganas yang menurun berbanding dengan yang tidak mengikuti rancangan dengan bantuan binatang.[200]

Tempat perlindungan

Setiap tahun, antara 6 dengan 8 juta ekor anjing dan kucing memasuki tempat perlindungan haiwan di Amerika Syarikat.[201] Persatuan Perikemanusiaan Amerika Syarikat (HSUS) menganggarkan bahawa kira-kira 3 hingga 4 juta ekor anjing dan kucing tersebut dieutanasia pada setiap tahun di Amerika Syarikat.[202] Walau bagaimanapun, peratusan anjing di tempat perlindungan haiwan Amerika Syarikat yang diambil pergi dari tempat perlindungan oleh pemilik baharunya yang sah telah meningkat sejak pertengahan tahun 1990-an daripada sekitar 25% hingga purata tahun 2012 sebanyak 40% dari tempat perlindungan yang melapor[203] (dan banyak tempat perlindungan melaporkan 60%–75%).[204]